Bir aydan fazla geçti o karanlık gecenin üzerinden.
O dehşet verici anın üzerinden.
Şimdi unutmaya çalışıyoruz.
Bir daha hiç mi hiç hatırlamamak üzere unutmak istiyoruz o geceyi.
Her ne kadar yüreğimiz sallanıp duruyorsa da.
Her ne kadar ruhumuz hala bir enkaz yeri gibi dursa da.
Toparlanmalıyız, toparlanacağız da inşallah.
Bir birimize tutunarak yeniden ayağa kalkacağız.
Birbirimize destek vererek yeniden kuracağız yıkılmış şehirlerimizi.
Ayağa kaldıracağız çöken o evlerimizi.
Çünkü bizim elimizde “kardeşlik” denilen büyük bir imkânımız var.
Onu ifa etmeye devam edeceğiz.
Bir aydır sahada gördüklerimiz de tam olarak bu.
Müthiş bir kardeşlik ve dayanışma var deprem bölgelerinde.
Herkes elinden geleni fazlasıyla yapmanın peşinde.
Herkes kendine bir dert edinmiş.
Herkes bir sorumluluk üstlenmiş.
İşte böyle bir dayanışma ile biz en kısa zamanda ayağa kalkacağız inşallah.
Birbirimizin acılarını paylaşarak yaralarımızı saracağız.
Çünkü biz, “birimiz mağdurken, diğerlerimiz mesulüz” inancına sahip bir milletiz.
Bu yüzden o geceyi en kısa zamanda unutacağız.
Bir daha hatırlamamak üzere.
Rabbim o geceyi bir daha bize yaşatmasın.
Bu aziz millete bir daha böyle acılar göstermesin.
Bizi birbirimize kenetlenen ve birbirimiz sevenlerden eylesin.
