Yaratıldığı günden beri insan için en cazip günah kibir olmuştur. Bunda şeytanın payı küçümsenemeyecek kadar çok olsa da, aslında biz kendimizi şeytan olmadan da yeterince şişirmeye meyyalizdir.

Özellikle herhangi bir yetenek ya da gayret gerektirmeyen ‘bilgi’ konusunda birbirimizin eline su bile dökemeyiz. Çoğumuz hemen her konuda uzman olmasak bile en azından fikir beyan edecek, kanaat geliştirecek kadar bilgi sahibiyizdir.

Hastabakıcılarımız en azından bir doktor kadar hakimdir konulara ya da siyasetçilerimiz bir alim kadar söz sahibidir din hakkında konuşmaya… Beden ve ruh temelli bu iki alandan örnek vermekten kastım diğer alanları varın siz hesap edin demek içindi.

İtiraf etmek zor olsa da şöyle bir kendimizi yokladığımızda ne kadar çok şey bildiğimizi ve ne kadar çok alanda uzman olduğumuzu fark etmemiz işten bile değildir! Adımızın yanında bu alanlarla ilgili en üst rütbelerin olmayışı da hayatın bize attığı çelmelerden biridir zaten.

Sahte bir doktorun canından etme tehlikesi karşısında gösterdiğimiz hassasiyeti sahte hocaların dinimizden etme tehlikesi karşısında gösteremiyor oluşumuz da asıl büyük dertlerimizden biridir. Hatta gerçek bir doktorun canımızı riske attığını düşündüğümüzde nasıl da kaplan kesilenlerimiz olduğunu düşününce, âlemin gözlerinin önünde din hususunda esip yağan, ilim sahibi olmadıkları halde ahkâm kesen insanlara gösterdiğimiz tahammülün, ne ifade özgürlüğü ile ne de cehaletle izah edilir yanı kalmayalı çok oldu.

Özellikle çok konuşma hakkı elde etmek demek olan politika yapıcıların din hususunda bu kadar cesur olmalarının ardında devletten alınan dev gibi bir kibir olduğu açıktır. Ne ki din; dünyalık makamlarından dolayı kimseye bir özellik tanımadığı gibi, aksine daha çok sorumluluk yüklediği için ağırlıktan seslerinin kısılmasını temin eder.

Ancak arsız ve huysuz bir kibirle donanmış biri için Allah’ın ahirette vadettiği vahim ve elim azap ne kadar da uzaktır. Oysa yaşarken de halimizden gidişatımızı anlamak mümkündür.

Kim de benim zikrimden yüz çevirirse onun için sıkıntılı bir geçim vardır. Kıyamet günü de onu kör olarak haşrederiz. (Taha 124)

Geçim sıkıntısı tanıdık geldi mi?

Zikirden yüz çevirmenin ise fert, toplum ve devlet alanlarında farklı şekilleri vardır. Bunları izaha burası az gelir. Meraklısı ehline sorarak yahut tefsirlerden bilgi edinerek sorularına cevap bulabilir.

Cehaletin üstün olduğu ve ilmin kaybedilmeye yüz tuttuğu devirlerin ortak özelliği, birtakım kifayetsiz muhterislerin revaçta olması ve bunların yaptığı gürültünün çokluğundan hakikatin sesinin bastırılır hale gelmesidir.

İlimden mahrum bu sıfatsızların her devirde değişen şatafatlı bir tanımları olmuştur. Günümüzde herhalde bunlara en güzel örnek, entelektüel yahut aydın tabirleridir.

Kendince ‘bağımsız ve özgür’ bir sahte entel olmanın en aptal lüksü; her zaman haklı olduğu zannıyla her konuda ahkam kesip, olur olmaz benzetmelerle savunmalar dizerek, aslında bıktırdığı insanların suskunluğuyla zafer kazanma hazzı olsa gerek.

Bu acınası ama bir o kadar da tiksindirici manzarayı çok sık görmek zorunda olmamız da bu çağın en çekilmez yanlarından biridir.

Allah sonumuzu hayreylesin!