Bir seneden fazla oldu Koronavirüs dünyaya yayılalı.

Bu zaman zarfı içinde cidden yorulduk.

Dahası bu imtihanı hala atlatmışta değiliz.

Tabiri caizse bindik bir alamete gidiyoruz kıyamete.

Malum ilk vaka ülkemizde 2020 yılının Mart ayında görülmüştü.

O günden sonra maske, mesafe ve temizlik başta olmak üzere birçok uygulama hayata konuldu.

Ardından sokağa çıkma da dahil en sert tedbirler uygulandı.

Kimisi İlkbahar’da, kimisi yazda, kimisi sonbahar’da, kimisi kışta biter dedi.

Ne ilkbahar da ne yazda, ne sonbahar da ne kışta bitti.

Ve bugün gelinen noktaya döndük.

Hatta ilk günden daha kötü bir tablo ile karşı karşıyayız.

Oysa birçok tedbirin yanısıra aşı çalışmaları da başladı.

Ciddi manada aşı olanlar da oldu.

Peki, bu kadar fiziki tedbire rağmen nasıl oluyor da bu hastalık bitmiyor.

Hatta giderek daha da yayılıyor.

Daha önce defalarca söylemiştim, koronavirüs ile ilgili tedbir aldığımız kadar dersler çıkarmadık.

Maddi tedbirlerin yanında manevi tedbirleri hiç düşünmedik.

Sanırım biraz buraya yönelirsek iyi olacak.

Bunun bir imtihan olduğunu ve bu ağır imtihanın başımızdan kalkması için kendimize bir çeki düzen vermemiz gerektiğini düşünüyorum.

Aksi halde bu imtihanın altında kalacağız.

Rabbim bu imtihanın farkında olan ve kendine çeki düzen veren kullarından kılsın.

Toplum olarak ders olanlardan eylesin.