Yenildik çekirge!

Hem de öyle böyle değil!

Cidden yenildik.

Öyle bir yenildik ki, yenilişimize taşlar bile ağladı.

Karşımıza ne çıktıysa ona yenildik.

İhtiras’a, ego’a, kibire, kine, hırsa, kompleks’e yenildik.

İftiraya, algıya, yalana, hasede, bencilliğe yenildik.

Eşyaya, paraya, makama, mevkiye yenildik.

Şan’a, servete, şöhrete yenildik.

Yenildik çekirge!

Irklara, ideolojilere, izmlere yenildik.

Toprağa, suya, ateşe yenildik.

Ve hatta demire, plastiğe, betona dahi yenildik.

Dedim ya çok kötü yenildik çekirge!

Yenilişimiz öyle” yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer” falan da değil.

Ve daha kötüsü bu amansız yenilgi devam ediyor.

Değil yardım eden, yerden kaldıran bile yok bizi şimdi.

Eşrefi mahlukat olarak bu kadar zillet ve sefalet içinde olmamıştık hiç!

Biz biliriz ki, onurlu yenilgiler de var!

Ama bu öyle bir yenilgi değil işte!

Bizim yenilgimiz çok berbat bir yenilgi çekirge!

İnsan, maddeye karşı bu denli yenilmemişti hiç!

Yenilmekle beraber değerimiz de alaşağı oldu.

Oysa Allah (cc) şu yenildiğimiz her şeyi biz insanoğlu için, onun hizmetine sunmak için yaratmıştı.

Onu muhatap kabul etmiş ve kendine şerefli bir kul olarak seçmişti.