İnsan hayatında birçok şey alışagelmişliktir. İşe giderken, metrobüse binerken, kahvaltı yaparken ve birilerini severken hep sıradanlaşmış ve alışagelmişlik hissederiz. Aslında bazı duygular insanların kaldırabileceğinden daha fazladır. Duygular acı ve yavandır. İnsan bu duyguları alışagelmişlikle kaldırma kuvvetine kavuşur.
Hayatın içerisinde insanlar bir çok zorlukla karşılaşır. Bazen kendini uçurumdan aşağıya bırakır. Bazen de kendi için bazı duygularını öldürür. İnsan beyni zora gelince çalışmaya adapte edilmiştir. Zorlanmadan asla fikir üretmezsin. O yüzden alışagelmek insanların kurtarıcısıdır.
