Theodore Robert Bundy (d. 24 Kasım 1946 - ö. 24 Ocak 1989) veya yaygın bilinen ismiyle Ted Bundy, Amerikalı seri katil ve tecavüzcü. 1974 ve 1978 yılları arasında (cinayetlerine muhtemelen 1970 öncesinden başladığı tahmin ediliyor), Amerika Birleşik Devletleri'nin çeşitli yerlerinde çok sayıda genç kadını kaçırmış, tecavüz etmiş ve öldürmüştür. Kurbanlarının kesin sayısı bilinmeyen Bundy, 10 yılı aşkın inkâr süreci sonunda 1989'da idam edilmeden önce, 1974 ve 1978 arasında yedi eyalette işlediği 30 cinayeti itiraf etti fakat araştırmacılar 30'dan fazla cinayet işlediğini düşünüyor. Yargı süreci boyunca iki kere hapisten kaçmayı başarmıştır. Kendi kendinin avukatlığını yaptığı için kütüphaneye gidiş izni alabilen Bundy, ilk kaçışını oranın penceresinden gerçekleştirmiştir. Yakalanışının ardından daha yüksek güvenlikli bir hücreye atılmasına rağmen, açtığı tünelle, oradan da kaçabilmiş ancak kısa sürede tekrar yakalanmıştır. Bundy, sıklıkla Amerikan seri katillerinin öncül örneği olarak kabul edilir. Gerçekten de seri katil terimi ilk defa onu tanımlamak için ortaya atılmıştır.
Bundy'nin bir sosyopat olduğu düşünülmektedir. İşlediği vahşi cinayetlere rağmen eğitimli, etkileyici ve kibar bir genç adam olarak tanımlanır.
Bundy, kurbanların ve toplumun güvenini kazanmak için yakışıklı ve karizmatik oluşunu kullandı. Kurbanlarını genelde sopayla döverek, boğarak veya tecavüz ederek öldürmüştür. Kurbanlarını tenha yerlere götürmeden önce halka açık yerlerde, yaralanma veya sakatlık taklidi yaparak veya bir otorite figürünü (polis vb.) taklit ederek yaklaşırdı. Bazen kurbanlarını öldürüp bıraktığı yeri tekrar ziyaret ederek vahşi hayvanlar ve çürüme nedeniyle tanınmayacak hale gelen cesetlerle cinsel eylemler gerçekleştirirdi.[2] En az 12 kurbanın başını kesti ve kafataslarını dairesinde hatıra olarak sakladı.
1975'te Bundy, Utah'ta adam kaçırma ve ırza tecavüz girişiminde bulunduğu nedeniyle ilk kez hapsedildi. Daha sonra, birkaç eyalette çözülmemiş cinayetlerde giderek uzayan şüpheliler listesine girdi. Colorado'daki cinayet suçlamalarıyla yüzleşerek iki dramatik kaçış tasarladı ve 1978'deki son yakalanmasından önce Florida'da saldırılar gerçekleştirdi. Florida cinayetleri için, iki ayrı davada üç ölüm cezası aldı. Bundy, 24 Ocak 1989'da Raiford, Florida'daki Florida Eyalet Hapishanesinde elektrikli sandalyede idam edildi.[3]
Daha önce Ted Bundy ile çalışmış olan biyografi yazarı Ann Rule, onu "başka bir insanın acılarından ve kurbanları üzerindeki kontrolünden, ölüm noktası ve hatta sonrasından zevk alan bir sosyopat" olarak nitelendirdi.[4] Ted, bir zamanlar kendini "şimdiye kadar karşılaşabileceğiniz en kalpsiz orospu çocuğu" olarak adlandırdı.[5][6] Son savunma ekibinin bir üyesi olan Avukat Polly Nelson onun "kalpsiz kötülüğün tanımı" olduğunu yazdı.
Hayatı
Çocukluğu
Ted Bundy, 24 Kasım 1946'da Vermont Burlington'daki Elizabeth Lund Bekar Anneler Evinde, Eleanor Louise Cowell'ın (1924-2012; Louise olarak bilinir) oğlu Theodore Robert Cowell olarak dünyaya geldi. Babasının kimliği resmî olarak bilinmiyor. Doğum belgesinde bir satıcıya ve Lloyd Marshall[8] adlı Hava Kuvvetleri gazisine babalık verildiği yazsa da, diğer kayıtlar babasının "Bilinmeyen" olarak listelendiğini belirtir.[9] Louise, Jack Worthington adında bir savaş gazisi tarafından baştan çıkarıldığını ve King County Şerif Ofisi'nin dosyalarında Ted'in babası olarak kaydedildiğini iddia etti.[10] Bazı aile üyeleri, Bundy'nin, Louise'in kendi şiddetli, küfürbaz babası Samuel Cowell[11] tarafından babalık kaydı alınmış olabileceğine dair şüpheleri dile getirdiler, ancak bunu desteklemek için hiçbir maddi kanıt belirtemediler.
Hayatının ilk üç yılında Bundy, evlilik dışı doğuma eşlik eden sosyal damgalamadan kaçınmak için onu oğulları olarak yetiştiren büyükannesi ve büyükbabası Samuel (1898-1983) ve Eleanor Cowell'in (1895-1971) Philadelphia'daki evinde yaşadı. Tüm aileye, arkadaşlara ve hatta genç Ted'e büyükanne ve büyükbabasının ebeveynleri olduğu ve annesinin ablası olduğu söylendi. Koşulların çeşitli anımsatmalarına rağmen, nihayet gerçeği keşfetti. Bir kız arkadaşına, bir kuzeninin ona "piç"[13] adını verdikten sonra doğum belgesinin bir kopyasını gösterdiğini, ancak biyografi yazarları Stephen Michaud ve Hugh Aynesworth'a sertifikayı kendisi bulduğunu söyledi.[14] Bundy'yi kişisel olarak tanıyan biyografi ve suç yazarı Ann Rule, 1969'da Vermont'taki orijinal doğum kaydını bulduğu zamana kadar bulamadığına inanıyordu.[15] Bundy, annesiyle gerçek babası hakkında hiç konuşmadığı ve kendisinin gerçek annesi olduğunu keşfetmesini beklediği için annesine ömür boyu öfkeli olacağını ifade etti.[16]
Bazı röportajlarda Bundy, büyükanne ve büyükbabasından[17] sıcak bir şekilde bahsetti ve Ann Rule'a dedesiyle "özdeşleştiği", ona "saygı duyduğunu" ve "bağlandığını" söyledi.[18] Ancak 1987'de o ve diğer aile üyeleri avukatlara Samuel Cowell'in zalim bir zorba olduğunu, siyahilerden, İtalyanlardan, Katoliklerden ve Yahudilerden nefret eden, karısını ve aile köpeğini döven ve mahalle kedilerini kuyruklarından sallayan biri olduğunu söyledi. Bir keresinde Louise'in küçük kız kardeşi Julia'yı fazla uyumasından dolayı merdivenlerden aşağı attı.[19] Bazen görünmeyen varlıklarla yüksek sesle konuşuyordu[20] ve en azından bir kez Bundy'nin baba sorunu gündeme geldiğinde şiddetli bir öfkeye kapılıyordu.[19]
Bundy büyükannesini, düzenli olarak depresyon için elektrokonvülsif tedavi gören, evlerini terk etmekten korkan, çekingen ve itaatkâr bir kadın olarak tanımladı.[20] Bundy erken yaşta ara sıra rahatsız edici davranışlar sergilemeye başlamıştı. Julia şekerlemesinden, etrafı bıçaklarla çevrili yatakta ve yatağın kenarında gülümseyerek dikilen Bundy tarafından uyandırıldığını hatırlıyordu.
1950'de Louise soyadını Cowell'den Nelson'a değiştirdi ve birçok aile üyesinin ısrarıyla oğluyla birlikte Tacoma, Washington'daki kuzenleri Alan ve Jane Scott'la birlikte yaşamak için Philadelphia'dan ayrıldı.[21] 1951'de Louise, Tacoma'nın İlk Metodist Kilisesi'nde yetişkin bir bekar olan hastane aşçısı Johnny Culpepper Bundy (1921-2007) ile tanıştı.[22] Sonraki yıl evlendiler ve Johnny Bundy resmi olarak Ted'i oğlu olarak nüfusuna aldı.[22] Johnny ve Louise'nin dört çocukları oldu ve Johnny evlatlık oğlu Ted'i kamp gezilerine ve diğer aile aktivitelerine dahil etmeye çalışsa da Ted uzak kaldı. Daha sonra kız arkadaşına Johnny'nin gerçek babası olmadığından, "çok zeki olmamasından" ve "fazla para kazanmadığından" şikâyet etti.[23]
Lise son sınıf öğrencisi Bundy, 1965
Bundy biyografi yazarlarına konuştuğunda Tacoma'ya ilgili farklı anımsamalar yaptı. Michaud ve Aynesworth ile görüştüğünde, mahallesinde nasıl dolaştığını, çıplak kadınların resimlerini bulmak için çöp varillerinden nasıl geçtiğini anlattı.[24] Polly Nelson ile konuştuğunda cinsel şiddet içeren öyküler için dedektif dergilerini, suç romanlarını ve gerçek suç belgesellerini nasıl incelediğini, özellikle de öyküler ölü ya da sakatlanmış cesetlerin resimleriyle gösterildiğinde çok etkilendiğini açıkladı.[25] Rule'a yazdığı bir mektupta, "asla, asla gerçek dedektif dergilerini okumadığını ve düşününce titrediğini" iddia etti.[26] Michaud ile yaptığı konuşmada, kadınları soyunurken veya "başka nasıl olursa olsun" görebileceği bolca pencere bulmak için gece geç saatlerde nasıl büyük miktarda alkol tüketeceğini ve nasıl "toplumu canlandıracağını" açıkladı.
Bundy ayrıca sosyal hayatını da değiştirdi. Michaud ve Aynesworth'a, ergen olarak “yalnız kalmayı” seçtiğini, çünkü kişiler arası ilişkileri anlayamadığını söyledi.[28] Arkadaşlık geliştirme konusunda doğal bir duygusu olmadığını iddia etti. "İnsanların arkadaş olmanın nesini istediğini bilmiyordum" dedi.[29] "Sosyal etkileşimlerin altında yatan şeyleri bilmiyordum." Woodrow Wilson Lisesi'nden sınıf arkadaşları, Rule'a, Bundy'nin "büyük bir gölette orta büyüklükte bir balık" gibi olduğunu ve orada "iyi bilinen ve sevilen" biri olduğunu söylediler.[30]
Yokuş aşağı kayak, Bundy'nin tek önemli atletik hobisiydi; çalıntı ekipman ve sahte asansör biletlerini kullanarak faaliyetlerini coşkuyla sürdürdü.[31]
Henüz lisedeyken hırsızlık ve oto hırsızlığı şüphesiyle en az iki kez tutuklandı. 18 yaşına geldiğinde, olayların detayları Washington'da adetler gereğince kayıtlarından silindi.[32]
Üniversite Yılları
1965 yılında liseden mezun olduktan sonra Bundy, Çince okumak için Washington Üniversitesi'ne (UW) geçmeden önce Puget Sound Üniversitesi'ne (UPS) bir yıl eğitim gördü.[33] 1967'de, Bundy biyografilerinde, çoğunlukla "Stephanie Brooks"[34] ya da başka birkaç takma adla tanımlanan bir Washington Üniversitesinden sınıf arkadaşı ile romantik bir şekilde ilgilenmeye başladı. 1968'in başında üniversiteden ayrıldı ve birçok asgari ücretli işte çalıştı. Ayrıca Nelson Rockefeller'ın başkanlık kampanyasının Seattle ofisinde gönüllü olarak çalıştı[35] ve Fletcher'ın Washington Eyaleti Valisi için yürüttüğü kampanyada Arthur Fletcher'ın şoförü ve koruması oldu.[36]
Ağustos ayında Bundy, Rockefeller temsilcisi olarak Miami'deki 1968 Cumhuriyet Ulusal Konvansiyonuna katıldı.[37] Kısa bir süre sonra Brooks, ilişkilerini sonlandırdı ve Bundy'nin olgunlaşmamışlığı ve tutku eksikliği olarak tanımladığı şeyden hayal kırıklığına uğrayarak Kaliforniya'daki aile evine döndü. Psikiyatrist Dorothy Lewis daha sonra bu krizi "muhtemelen gelişiminde çok önemli bir zaman" olarak tanımlayacaktır.[38] Brooks'un reddetmesi sonucu harap olan Bundy, Arkansas ve Philadelphia'daki akrabalarını ziyaret edip Temple Üniversitesi'ne bir dönem kayıt yaptırdı.[39] Ann Rule 1969'un başlarında, Bundy'nin Burlington'daki doğum kayıtları ofisini ziyaret ettiğine ve gerçek ebeveynlerini doğruladığına inanıyor.[39][40]
Bundy, Washington Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde sekreter olarak çalışan boşanmış bir kadın olan Elizabeth Kloepfer (Bundy literatüründe Meg Anders, Beth Archer veya Liz Kendall olarak tanımlandı) ile tanıştığı 1969 sonbaharında Utah, Ogden'dan Washington'a geri döndü.[41] Fırtınalı ilişkileri 1976'da Utah'taki ilk hapsedilmesinin çok sonrasına dek devam edecekti.
1970'in ortalarında, hedefini belirlemiş ve ona odaklı olan Bundy, bu kez bir psikoloji uzmanı olarak Washington Üniversitesi'ne yeniden kaydoldu. Onur öğrencisi oldu ve profesörleri tarafından çok iyi karşılandı.[42] 1971'de, Seattle'daki Suicide Hotline Kriz Merkezi'nde bir işe başladı ve burada eski bir Seattle polis memuru olan Ann Rule ile birlikte çalıştı. Bir suç yazarı olmayı amaçlayan Ann Rule, daha sonra Bundy biyografilerinden birini, The Stranger Beside Me'yi yazacaktı. Rule, o zamanlar Bundy'nin kişiliğinde rahatsız edici bir şey görmedi ve onu "kibar, istekli ve empatik" olarak nitelendirdi.[43]
1972'de Washington Üniversitesi'den mezun olduktan sonra Bundy,[44] Vali Daniel J. Evans'ın yeniden seçim kampanyasına katıldı.[45] Üniversite öğrencisi olarak poz veren Evans'ın eski valisi Albert Rosellini'nin rakibini gölgeledi ve kütük konuşmalarını Evans'ın ekibi tarafından analiz için kaydetti.[46][47] Evans, Seattle Suç Önleme Danışma Komitesi'ne Bundy'yi atadı.[48] Evans yeniden seçildikten sonra Bundy, Washington Eyalet Cumhuriyetçi Partisi Başkanı Ross Davis'e asistan olarak getirildi. Davis, Bundy'yi iyi birisi olarak düşündü ve onu "akıllı, agresif ve sisteme inanan" olarak nitelendirdi.[49] 1973 yılının başlarında vasat LSAT (Law School Admission Test. Hukuk Fakültesi Kabul Testi) puanlarına rağmen Bundy, Evans, Davis ve birkaç Washington Üniversitesi psikoloji profesöründen tavsiye mektuplarının gücüyle Puget Sound Üniversitesi ve Utah Üniversitesi hukuk okullarına kabul edildi.[50][51]
1973 yazında Cumhuriyetçi Parti'ye yapılan California gezisi sırasında Bundy, Brooks ile olan ilişkisini yeniden canlandırdı. Brooks, Ted'in görünüşe göre yasal ve politik bir kariyerin zirvesinde olan ciddi, kendini adamış bir profesyonel hale dönüşmesine hayret etti. Kloepfer ile çıkmaya devam etti; hiçbir kadın diğerinin varlığının farkında değildi. 1973 sonbaharında Bundy, UPS Hukuk Fakültesi'ne kaydoldu[52] ve onunla birlikte kalması için Seattle'a birkaç kez uçan Brooks'a kur yapmaya devam etti. Evliliği tartıştılar; bir noktada onu nişanlısı olarak Davis ile tanıştırdı.[23]
Ancak Ted Ocak 1974'te aniden tüm temasları kesti. Brooks'un telefon aramaları ve mektupları cevapsız kaldı. Sonunda ona bir ay sonra telefonla ulaşan Brooks, Bundy'nin ilişkilerini neden açıklama yapmadan tek taraflı olarak sona erdirdiğini bilmek istedi. Düz, sakin bir sesle, "Stephanie, ne demek istediğini bilmiyorum" diye cevapladı ve telefonu kapattı. Ondan bir daha haber almadı.[53] Daha sonra Ted, "Kendisiyle evli olabileceğimi göstermek istedim" diye açıkladı.[54] Brooks, geriye dönük olarak, 1968'de başlattığı ayrılma için intikam olarak tüm kur yapmayı ve reddetmeyi kasıtlı olarak planlamış olduğu sonucuna vardı.[53]
O zamana kadar, Bundy hukuk fakültesinde dersleri atlamaya başlamıştı. Nisan ayına gelindiğinde,[55] Kuzeybatı Pasifik'te genç kadınlar ortadan kaybolmaya başladıkça tamamen katılmayı bırakmıştı.[56]
Bundy'nin cinayetlere ne zaman başladığı konusunda kesin bir bilgi yoktur. Farklı insanlara farklı hikâyeler anlattı ve idamından önceki günlerde düzinelerce cinayeti açık ve net bir şekilde itiraf etse bile, en eski suçlarının ayrıntılarını açıklamayı reddetti.[57] Nelson'a 1969'da New Jersey, Ocean City'da ilk kez kaçırmaya teşebbüs ettiğini, ancak Seattle'a kadar kimseyi öldürmediğini söyledi.[58] Psikolog Art Norman'a ise 1969'da Philadelphia'daki ailesini ziyaret ederken Atlantic City'de iki kadını öldürdüğünü söyledi.[59][60]
Cinayet dedektifi Robert D. Keppel'e 1972'de Seattle'da bir cinayet işlediğini[61] ve başka bir cinayeti, 1973'te Tumwater yakınlarında bir otostopçuyu öldürdüğünü ima etti ama reddetti.[62] Ann Rule ve eski dedektif Robert D. Keppel'e göre Bundy ilk cinayetini ergenlik yıllarında işlemişti.[63][64] Tacomalı 8 yaşında bir kızın yok olması olayı. Bundy o yıllarda henüz 15 yaşındaydı. Kayıtlara geçen ilk cinayetini ise 1974 yılında 27 yaşındayken işledi.[61] O zamana kadar (DNA profillemesinden önceki dönemde) kendi kabulü ile, suç mahallinde en az suçlayıcı adli delil bırakmak için gerekli beceriye hakim olmuştu.[65]
4 Ocak 1974 gece yarısından kısa bir süre sonra (Brooks ile ilişkisini sonlandırdığı zaman) Bundy, Washington Üniversitesinde' öğrenci ve dansçı olan 18 yaşındaki Karen Sparks'ın[66] (çeşitli kaynaklarda Joni Lenz,[67][68] Mary Adams[68] ve Terri Caldwell[69] olarak tanımlandı) bodrum dairesine girdi. Uyuyan kızı levyeyle ağır biçimde dövdü. Daha sonra çelik değnekle cinsel organına saldırıda bulundu[54][70] ve bu da iç yaralanmalara neden oldu.[68] 10 gün boyunca komada kaldı,[69] ancak hayatına kalıcı fiziksel ve zihinsel hasarlarla devam etti.[71] 1 Şubat sabahın erken saatlerinde Bundy, kayakçılar için sabah radyo hava raporları yayınlayan Washington Üniversitesi lisans öğrencisi Lynda Ann Healy'nin bodrum katına girdi. Onu bilinçsiz hale getirdi, mavi kot pantolon beyaz bir bluz ve bot giydirip onu götürdü.[72]
1974'ün ilk yarısında, her ay bir üniversiteli kız kaybolmaya başladı. 12 Mart'ta, Seattle'ın 95 km güneybatısında, Olympia'daki Evergreen State College'da 19 yaşında bir öğrenci olan Donna Gail Manson, kampüsteki caz konserine katılmak için yurttan ayrıldı, ancak konsere ulaşamadı. 17 Nisan'da Susan Elaine Rancourt, Seattle'ın 175 km güneydoğusunda bulunan Ellensburg'daki Central Washington State College'da bir akşam danışman toplantısı sonrasında yurt odasına giderken ortadan kayboldu.[73][74] İki kadın Central Washington öğrencisi daha sonra, biri Rancourt'un kayboluşunun gecesi diğeri ise üç gece önce,kahverengi ya da bronzlaşmış Volkswagen Beetle'a[75][76] bir sürü kitap taşımak için yardım isteyen bir adamla karşılaştıklarını rapor ettiler. 6 Mayıs günü Roberta Kathleen Parks, Anıt Birliği'nde arkadaşlarıyla kahve içmek için Portland'ın 135 km güneyinde Corvallis'deki Oregon Eyalet Üniversitesi'ndeki yurttan ayrıldı, ancak hiç ulaşamadı.[77]
Ted Bundy'nin 1968 model Volkswagen Beetle'ı, Suçlarının çoğunu bununla işledi. Alcatraz Doğu Suç ve Ceza Müzesinde sergileniyor.
King County ve Seattle polis departmanlarından gelen dedektifler giderek endişelenmeye başladı. Önemli somut bir kanıt yoktu ve kayıp kadınların ortada ayrılmış uzun saçlı, genç ve çekici üniversite öğrencileri olmasının yanı sıra çok az ortak noktası vardı.[78] 1 Haziran'da, 22 yaşındaki Brenda Carol Ball, Seattle – Tacoma Uluslararası Havaalanı yakınlarında, Burien'deki Flame Tavern'den ayrıldıktan sonra ortadan kayboldu. En son park yerinde kolu askıda olan kahverengi saçlı bir adamla konuştuğu görüldü.[79]
11 Haziran'ın ilk saatlerinde, Washington Üniversitesi öğrencisi Georgann Hawkins, erkek arkadaşının yurdu ve kız öğrenci yurdu arasında parlak ışıklı bir sokakta yürürken kayboldu.[80] Ertesi sabah, üç Seattle cinayet dedektifi ve bir kriminalist, çevredeki tüm geçitleri taradılar ancak hiçbir şey bulamadılar.[81] Hawkins'in ortadan kaybolması duyurulduktan sonra, tanıklar o gece yakındaki bir yurtta arka sokaktaki bir adamı gördüğünü bildirmek için öne çıktılar. Bacak alçısı ile koltuk değneği vardı ve bir evrak çantası taşımak için mücadele ediyordu.[82] Bir tanık, adamın çantayı açık kahverengi bir Volkswagen Beetle arabasına taşımak için Hawkins'den yardım etmesini istediğini hatırladı.[83]
Bu süre zarfında Bundy, Seattle Suç Önleme Danışma Komisyonu'nda (hatta kadınların tecavüzden önlenmesi hakkında bir kitapçık yazmıştır) müdür yardımcısı olarak çalıştı.[84] Daha sonra, kayıp kadınları aramakla ilgilenen bir devlet kurumu olan Acil Durum Hizmetleri (DES) Departmanında çalıştı. DES'te, altı yıl sonra hayatının son aşamasında önemli bir rol oynayacak iki kez boşanmış iki çocuk annesi, Carole Ann Boone ile tanıştı.[85]
Altı kayıp kadının ve Sparks'ın vahşice dövülmesinin raporları, gazetelerde ve Washington ve Oregon'daki televizyonda daha fazla yayınlanmaya başladı.[86] Halk arasında korku yayıldı ve genç kadınlar otostop çekmemeye başladı.[87] Polis, gazetecilere soruşturmayı tehlikeye atma korkusuyla ulaşılabilecek bilgileri sağlamadı.[88] Mağdurlar arasındaki diğer benzerlikler de kaydedildi: Kayıpların tümü, ara sınavı veya final sınavı haftasında, genellikle devam eden inşaatların yakınında, gece gerçekleşti; tüm kurbanlar bol pantolon veya kot pantolon giyiyorlardı; ve çoğu suç mahallinde, bir alçı ya da kol askısı takan ve kahverengi/bronzlaşmış bir Volkswagen Beetle kullanan bir adamın manzaraları vardı.[89]
Pasifik Kuzeybatı cinayetleri, 14 Temmuz'da, Seattle'ın 30 km doğusunda bir semt olan Issaquah'taki Sammamish Gölü Devlet Parkı'ndaki kalabalık bir kumsaldan gündüz iki kadının kaçırılmasıyla sonuçlandı.[90] Beş kadın tanık, sol kolu askıda beyaz tenis kıyafeti giymiş, hafif bir Kanada veya İngiliz aksanıyla konuşan çekici bir genç adam olarak tanımladı. Kendisini "Ted" olarak tanıtırken, bej/bronz renkli Volkswagen Beetle'den bir yelkenli indirmek için yardımlarını istedi. Dört kişi reddetti; biri arabasına kadar ona eşlik etti, yelkenli olmadığını görünce kaçtı.Üç tanık daha, King County Çocuk Mahkemesi'nde stajyer olan 23 yaşındaki Janice Anne Ott'a yelkenli öyküsü ile yaklaştığını gördü ve sahili terk etmesini izledi.[91] Yaklaşık dört saat sonra, bilgisayar programcısı öğrencisi 19 yaşındaki Denise Marie Naslund, tuvalete gitmek için piknikten ayrıldı ve asla geri dönmedi.[92] Bundy, Stephen Michaud ve William Hagmaier'e Ott'ın, Naslund ile döndüğünde hala hayatta olduğunu ve birini diğerini öldürürken izlemeye zorladığını,[93][94][95] ancak daha sonra idamının arifesinde Lewis ile yaptığı röportajda reddettiğini söyledi.[96]
King County polisi şüphelileri ve arabasının ayrıntılı bir açıklaması ile Seattle bölgesinde broşürler yayınladı. Bölgesel gazetelerde kabataslak çizimi basılmış ve yerel televizyon kanallarında yayınlanmıştır. Elizabeth Kloepfer, Ann Rule, bir DES çalışanı ve bir Washington Üniversitesi psikoloji profesörü, taslağı ve arabayı tanıdı ve Bundy'yi olası bir şüpheli olarak bildirdi;[97] ancak günde 200 adede kadar ihbar alan dedektifler,[98] yetişkin adli sicili olmayan temiz bir hukuk öğrencisinin fail olabileceğini düşünmüyordu.[99]
6 Eylül'de, iki keklik avcısı, Sammamish Gölü Devlet Parkı'nın 3 km doğusunda, Issaquah'ta bir servis yolunun yakınında Ott ve Naslund'un iskelet kalıntılarına rastladı.[90][100] Bölgede bulunan fazladan bir uyluk kemiği ve birkaç omur daha sonra Bundy tarafından Georgann Hawkins'in olarak tanımlandı.[101] Altı ay sonra, Green River Community College'den ormancılık öğrencileri, Bundy'nin sık sık yürüyüşe gittiği Issaquah'ın hemen doğusundaki Taylor Dağı'nda Healy, Rancourt, Parks ve Ball'un kafataslarını ve çenelerini buldular.[102] Manson'un kalıntıları hiçbir zaman bulunamadı.
